Indian head wobble

Happy Divali!!!!(festival of lights)

Terwijl ik dit schrijf zit ik in de zinderende hitte een traantje weg te pinken in een internetcafe van een meneer die Shampoo heet terwijl buiten het vuurwerkgeweld tussen de koeien en de tempels in volle hevigheid is losgebarsten in magnifiek en mysterieus Hampi. Dat geloof je toch niet?!

Jawel een heuze traan, zojuist travelmaatje Chris uitgezwaaid. Vlak voor vertrek heeft Chris overigens nog zijn leven geriskeerd door een kalfje vol overgave te omhelzen. Het dier nam een bokkesprong van heb ik jou daar en Chris vloog met backpack en al door de lucht. Bahahaha! Chris is nu terug naar de medical clinic in Kodikanal waar hij stage loopt en ik ben off to beachy Goa.

Nu weet ik het zeker: het lukt van ze lang zal ze nooit niet om een degelijke weergave te geven van mijn dagen in India. Het is 'n snel en heftig avontuur dat aan elkaar hangt van bizarheden, intensiteit en geluk. Het is een overload aan indrukken, het is gewoon niet te beschrijven. Sterker nog, ik zal thuis nog wel even tijd nodig hebben om het allemaal te verwerken.

Even een kleine impressie van de afgelopen week: Yoga, zwemmen, biertjes drinken, ayurvedische massage (ik moest er van huilen zo fijn Manon!) en de relaxte vibe waren een paar van de hoogtepunten van Varkala. Maar wat ook zeker 'n verrijking was waren de ontmoetingen met de andere budget- en karmaconcious backpackers daar. Intieme etentjes met soms wel 20 medereizigers, leuk. Het was dan ook in Varkala dat Arinde en ik besloten om met en paar anderen: Lasse, Chris, Rob, Little Rocket en Madge met een boot 2 dagen de Kerala backwaters af te gaan. En sprookje was het EN vooral ook een feest. Wat een goeie club! Helaas moest Lasse al snel weer richting Denemarken en wilden Arinde en de meiden een andere kant op dus onze wegen moesten scheiden. We zijn nog met elkaar naar Cochin gegaan en daarna zijn Chris en ik, al filosoferend over Plato en Freud, per trein vertrokken naar Hampi. Well now...het is allemaal heftig en zwaar genieten. Het voelt supergoed hier. Nog een paar daagjes Goa en dan huppakee naar Mumbai en terug naar Leiden. Het hele reisdoel heb ik inmiddels laten varen, wat is dat toch heerlijk dat dat zomaar kan. Na verhalen van locals dat de westerse figurannten hun acteerklussen inpikken vind ik dit niet eens een beetje jammer.

Bovendien ben ik al behoorlijk gewend geraakt aan mijn filmsterrenstatus. Het is een vreemd fenomeen maar we worden meerdere keren per dag gevraagd: excuse me what is your good name please? en of ze een foto van ons mogen maken. Een attractie dat ben ik. Verder vind ik het opvallend hoe hip de snor is in India, dat iedereen z'n afval zonder pardon uit de trein sodemietert, dat Indiase vrouwen gekleed gaan in prachtige felgekleurde sari's die absoluut geen glimpje schouder onthullen maar wel een hoop buik..nee en dan de Indian Headwobble! Ik kende hem al uit Nepal maar hij is werkelijk hilarisch. Het gaat als volgt: je schudt ja en nee tegelijk- that's it. Iedereen...werkelijk IEDEREEN doet het. Naast het feit dat het lijkt op ja en nee, wat tamelijk verwarrend is, is de betekenis helemaal niet verhelderend. De wobble kan alles betekenen tussen: ja, misschien, ik weet het niet, alles is oke en nee. Ik vind het een goeie grap van India!

Lieverds ik zie jullie al bijna weer..vlieg zaterdagnacht eerst naar London en kom dan ergens 's middags aan in Amsterdam. Zin om jullie te zien maar wil nog helemaaaaaaaaaal niet weg.

kuskuskuskuskus