Een keer trek je de conclusie...

Ja, en dan begint het door te dringen: mijn laatste reisuurtjes hebben geslagen. Na een hartverscheurend, onthutsend en dramatisch afscheid (met tranen!) in Ninh Bin van mijn pas verworven vrinden, ben ik terug in Hanoi.

Wat is dit toch ook een apart wereldje. Opeens ben ik heel close met mensen en hup zo snel als er een band ontstaan is zijn ze (of ik) weer weg. Lekker oefeningetje in afscheid nemen.

Afgelopen week heb ik doorgebracht met een groepke mensen. Er was sprake van een soort van sneeuwbaleffect, er bleven allengs steeds meer reizigers aan het groepje plakken...uiteindelijk waren we met z'n elven. Onpraktisch maar gezellig.

In Sapa is het begonnen. Op het perron ben ik mijn oorspronkelijke reisgenootje kwijtgeraakt (vraag me niet hoe) en ben ik Sarah, Caragh, John en Charlie tegengekomen. Met z'n vijven zijn we in een hostel ingecheckt en eigenlijk zijn we tot vanmiddag een vast groepje gebleven en hebben we allerhande avonturen beleefd.

Het weer in Sapa was helaas niet zo best. Het is de plek voor trekkings door fantastische berglandschappen en mooie dorpen met inheemse stammen...helaas was het zo bewolkt en regenachtig dat we geen hand voor ogen zagen. Laat staan hele bergstammen. Verder dan wat rondwandelen in het dorpje, poolen, socializen met de kinderen in Sapa en een jeep huren voor een paar uur zijn we helaas niet gekomen.

We zijn terug naar Hanoi gegaan en hebben direct een 3-daagse tour naar Halong Bay geboekt. Wat een bof: aangenaam weer en prachtig uitzicht op de meer dan 3000 eilandjes in de Golf van Tonkin vanaf onze boot. Prachtig! Je kan Vietnam niet bezoeken zonder dit te hebben gezien.
Naast een nacht op de boot hebben we ook een nacht op Cat Ba eiland (National Park) doorgebracht. We hebben grotten bezocht en gekanoed. Savage!

Na een busrit zijn we direct doorgegaan naar Ninh Bin, ten zuiden van Hanoi. Hoewel alom bekend is dat Halong Bay niet gemist mag worden is dit minder bekend van Ninh Bin. Ik zeg het je: mis het niet! Wat een waanzinnig oord. Het is niet toeristisch, prachtig en vredig. Wat 'n natuurschoon: rijstvelden, bergen, meertjes en zulke vriendelijke mensen.
We zijn samen met Sarah 2 en Chris (die de tweede dag ik Sapa aanhaakten) met een gids op scooters twee dagen de omgeving van Ninh Bin gaan verkennen. Ik geloof dat de laatste dagen de mooiste (en heetste, 37C!) waren van mijn verblijf in Vietnam. We zijn op allerlei plekken geweest waar zelden of nooit toeristen komen. Het was zo bijzonder. Ben er helemaal extatisch van.
Minder extatisch is het feit dat de bovengenoemde 6 mensen (de andere 4 van de groep van 11 waren overigens ergens onderweg aangehaakt en ook weer afgehaakt) respectievelijk nog 18 maanden, 14 maanden, 3 maanden en 2 1/2 week te gaan hebben en van Noord naar Zuid Vietnam reizen en onze wegen onoverkomelijk moesten scheiden.

Enfin, ik zou nog heel veel langer willen genieten van al het fijns hier maar het is ook goed dat ik naar huis ga. Eindelijk jullie weer zien (mijn echte heuse lieve ware vrienden/familie/collega's/vage kennissen), van alle nieuwtjes op de hoogte gebracht worden, Fer's 70e verjaardagsfeest, m'n nieuwe baan, Low Lands, het Feest van Sinterklaas en zo meer.

Het is uit nu!

Veel liefs